Doministry | Dominik Strycharski

Opublikowana w 1897 roku powieść „Dracula” irlandzkiego pisarza Brama Stokera powstała z poczucia dotkliwego, choć nieokreślonego lęku, towarzyszącego schyłkowi XIX wieku. Wiktoriański dobrobyt, długotrwały okres pokoju i  wyrafinowane wychowanie potęgi imperialnej państwa brytyjskiego nie mogły trwać wiecznie. Oblicze świata odmieniała rewolucja przemysłowa, przynosząca trwałe i niepokojące zmiany w społeczeństwie. Powieść wstrząsnęła czytelnikami, natychmiast stając się sensacją. Opowieść o upiornym hrabi zamieszkującym rumuńskie pustkowia do dziś uchodzi za klasykę gatunku grozy, słusznie zaliczaną w poczet stu najwybitniejszych powieści wszech czasów. Ujęta w formę listów, wycinków prasowych i fragmentów dzienników, porusza autentyzmem oraz złożonością i różnorodnością zawartych w niej uczuć i emocji. „Dekadenckie poczucie lęku rymuje się ze współczesnym poczuciem strachu przed nadejściem ze wschodu nieznanego i wyobrażonego. Nie wiemy dokładnie, czego się boimy, na naszych lęk...

Opowieść o miłości, pożądaniu, ludzkich namiętnościach. W pewnym lokalu poznajemy bohaterów, którzy, tak jak niejednokrotnie my sami, tkwią w poczuciu pustki, zwątpienia, tęsknoty za prawdziwym „życiem”.  Czy odnajdą swoje szczęście? Miłość? Czy pomimo porażki los jeszcze uśmiechnie się do nich? A może nic nie jest tak oczywiste, jak się wydaje? Sztuka inspirowana klimatem świata filmowego Pedra Almodovara pełna przejmujących piosenek o uczuciach, pragnieniach i miłości! Program spektaklu w wersji PDF. fot. Marta Dudzińska Spektakl grany jest na Scenie Kameralnej, znajdującej się na 3. piętrze Teatru. Wejście na widownię będzie możliwe około 5 minut przed planowaną godziną rozpoczęcia spektaklu. Ze względu na układ widowni obsługa wskaże odpowiednią drogę do rzędów. Osoby spóźnione nie będą wpuszczane na widownię. Reżyseria Alina Moś Scenografia/ kostiumy Natalia Kołodziej Choreografia/ruch sceniczny Katarzyna Baran Muzyka Dominik Strycharski Światło Tomasz Świątkowski Konsultacje ...

Reżyseria i scenografia Małgorzata Szydłowska Scenariusz Elżbieta Łapczyńska Muzyka Dominik Strycharski Multimedia Dawid Kozłowski Inspicjent Adrian Kolos Występują Kurczab / Biały Kruk: Jerzy Światłoń; Basia: Barbara Jonak; Zosia: Agnieszka Fliśnik; Wacek: Tomasz Augustynowicz; Kazek: Dominik Stroka; Olek: Tomasz Talerzak; Giga: Hanna Bieluszko; Długi: Dominik Stycharski; Socjolożka: Jakub Kusy (z offu); Sekretarz: Bartosz Szydłowski Chór Murów Iwona Karcz-Wojnarowska, Mariacristina Mallardo, Paulina Strzoda, Mateusz Dzida, Maksymilian Król, Jakub Kusy Scenariusz spektaklu powstał na podstawie książki „Nurt. Opowieść o pewnym teatrze” Jana Kurczaba. Dziękujemy córkom Jana Kurczaba: Aleksandrze Kurczab-Pomianowskiej i Krystynie Kurczab-Redlich, za udostępnienie nam archiwalnych fotografii, dokumentów, a także okularów i fajki Jana Kurczaba, z których możemy korzystać podczas spektaklu oraz promocji projektu. Nurt jest opowieścią o pierwszym nowohuckim Teatrze Nurt, założonym w 1952 rok...

Czy naprawdę jesteśmy kowalami własnego losu? A może kieruje nami niewidzialna siła, która daje nam do ręki gotowe scenariusze? A jeśli tak, to czy mamy jakiekolwiek szanse, żeby wyrwać się z jej sideł? Spektakl „Czerwone i czarne” jest adaptacją XIX-wiecznej powieści Stendhala, która znalazła się w Indeksie Ksiąg Zakazanych i jest uznawana za arcydzieło światowej literatury. Jej bohaterem jest Julian Sorel, syn ubogiego cieśli z niewielkiego miasteczka Verrières, marzący o awansie społecznym. Jako 19-latek wstępuje do seminarium, odtąd jego losy przypominają grę w ruletkę, w której kołem kręci kościelna i świecka władza. To, co wydaje się błogosławieństwem, za chwilę staje się jego przekleństwem. Jednego dnia jest kochany i pożądany, a następnego – ci sami ludzie – skazują go na szafot. Kim tak naprawdę był Julian Sorel? Komu zależało na tym, żeby go zabić? Kto na tym zyskał? Recenzje Ogląda się ten spektakl jak thriller. Znakomitą zwartą adaptację przygotował Krzysztof Szekalski, ale...

Program Olga Hans me-mo-traces na kwartet smyczkowy Marcel Chyrzyński Mindscape No. 1 na kwartet smyczkowy Aleksandra Gryka Q na kwartet smyczkowy Joanna Woźny Echi dell’Informe na kwartet smyczkowy Hubert Gabriel Żmudzki No Quarter na kwartet smyczkowy Monika Szpyrka Conchoidal na elektryczny kwartet smyczkowy i elektronikę Ewa Trębacz Nostalgia na dwa kwartety smyczkowe i media elektroniczne: 1. Blue Rust 2. Iron Orchids Dominik Strycharski We Have a Problem na oktet smyczkowy, elektronikę oraz video Dwa kwartety i dwa różne brzmienia: akustyczne i elektroniczne. Co wyniknie z tego zestawienia i jaki efekt przyniesie splot tradycji z nowoczesnością? To będzie wieczór eksperymentów i dźwiękowych poszukiwań. W satyrycznym We Have a Problem Dominika Strycharskiego dwa kwartety spotkają się w asynchronicznym dialogu połączonym z obrazem i elektronicznym bitem. Ewa Trębacz przywoła nastrój filmów braci Quay i opowiadań Brunona Schulza. Algorytmicznie przetworzone dźwięki jej Nostalgii usy...

Autorka: Dorota Masłowska Adaptacja i reżyseria: Paweł Świątek Cast: Karolina Kazoń - Malaya, Beti, Chór II Marta Konarska - Gospodyni, Recepcjonistka, Chór III, Gość II Wanda Skorny - Zoldana Natalia Strzelecka - Karolina, Chór IV, Gość III Katarzyna Zawiślak-Dolny - Marzycielka, Chór I, Gość I Marcin Sianko - Reżyser, On, Kierowca Rafał Szumera - Ksenofob, Recepcjonista, Barry Scenografia, kostiumy, reżyseria światła: Marcin Chlanda Muzyka: Dominik Strycharski Asystentka scenografa: Natalia Zabdyr-Jamróz Video: Marcin Chlanda, Michał Sułkowski, Bartłomiej Domagała MORE INFO HERE 

 „Skowyt” Allena Ginsbera, to najdonioślejszy głos protestu amerykańskiej kontrkultury. Wydany w 1956 roku, do dzisiaj obnaża pragnienia i zaślepienia tzw. społeczeństwa konsumpcyjnego, zderzając je z często nieuświadamianą siłą sztuki. Nade wszystko to opowieść o outsiderach. Poemat, który zwiastował i zwiastuję zmianę. Odnajduje to dzisiaj w tekście Ginsberga, mającego w Polsce zwolenników i fanów, również Kamil Białaszek (znany jako raper Koza), w realizowanym w Teatrze Żydowskim dyplomie reżyserskim.  „Stopień medialnego bełkotu, dezinformacji i manipulacji stosowanej przez polityków -miliarderów doprowadziłby dzisiaj Ginsberga do szału, tak jak doprowadzały go do szału koncept wojny w Wietnamie i polityka narkotykowa CIA. Poeta wielokrotnie dowodził, że amerykańskie służby specjalne odpowiedzialne są za dystrybucję narkotyków na szeroką skalę w krajach trzeciego świata” – tłumaczy aktualność „Skowytu” reżyser Kamil Białaszek, dodając, że jego scenariusz: - „Jest próbą poł...

Płaksy (HABACHIANIM) Hanoch Levin Dramatopisarz Hanoch Levin (1943 – 1999), którego rodzice wyemigrowali z Polski w 1935 roku, to jeden z najważniejszych ludzi teatru nowoczesnego Izraela, wystawiany na całym świecie i wciąż wywołujący kontrowersje, mimo że zmarł już ćwierć wieku temu. Ze szczególnym upodobaniem Levin łączył motywy biblijne i mitologiczne z ostrym językiem i pasją demaskatora, dla którego nie istniało żadne tabu polityczne, społeczne czy obyczajowe. Wiele jego sztuk szokowało widownię, prowokowało skandale – zdejmowano je z afisza przedwcześnie, w atmosferze skrajnego wzburzenia. W ostatnich dekadach sztuki Levina robią w Polsce oszołamiającą karierę („był bardzo głęboko zakorzeniony mentalnie w polskości”, stwierdziła Elżbieta Baniewicz). Mnożą się edycje, sympozja, a przede wszystkim premiery. Promieniuje to także na zewnątrz: np. spektakl Krum w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego (2005, koprodukcja Teatru Rozmaitości w Warszawie i Narodowego Starego Teatru w Krakow...

„Latarnik” Henryka Sienkiewicza nie jest wyłącznie historią zmęczonego życiem staruszka, który po latach emigracji znajduje pracę w latarni morskiej i wraca pamięcią do tułaczki po całym świecie oraz młodości w ukochanej Polsce. To opowieść o samotności, tęsknocie i miłości, ale też o tęsknocie za samotnością i tęsknocie za miłością. Adaptacja noweli „Latarnik” powstała z dużym szacunkiem do Henryka Sienkiewicza i stworzonych przez niego postaci, acz rozwija niektóre wątki, o których autor zaledwie napomyka. Wyzwaniem – tak adaptacyjnym , jak i inscenizacyjnym – było niewątpliwie udramatyzowanie historii, której bohater spędza tak dużo czasu w samotności. Okazuje się jednak, że sam Sienkiewicz podsuwa rozwiązania, stawiając na drodze latarnika Skawińskiego osoby i zwierzęta, które na scenie stają się adresatami jego wspomnień. Spektakl „Latarnik” jest jak jeden z marynistycznych obrazów, który pozwala odbiorcy usłyszeć szum fal i poczuć powiew bryzy na twarzy. Ogromna w tym zasługa sce...

Znacie opowieść o szlachcicu z La Manchy, który zapragnął szukać rycerskich przygód? Oczywiście, że znacie! Marzyciel, idealista, ślepo wierzący w zwycięstwo dobra nad złem – to właśnie Don Kichot, jeden z najbardziej rozpoznawalnych bohaterów wszech czasów. Ten, który walczył z wiatrakami. Ten, który na damę swego serca wybrał piękną Dulcyneę. Ten, któremu w przygodach towarzyszył Sancho Pansa. Ten, który... No właśnie, jak to właściwie było z tymi opowieściami? Czy Don Kichot to prawdziwy błędny rycerz, czy jednak człowiek w obłędzie? Jakub Roszkowski, autor adaptacji i reżyser spektaklu, poszukuje bohaterów Cervantesa na szpitalnym oddziale, na którego korytarzach nie brakuje ani humoru, ani wigoru. W świecie błędnych pacjentów gra nie toczy się o dowiedzenie cnót rycerskich, lecz o możliwość życia na swoich zasadach i wolność. Przede wszystkim jednak, zgodnie z hiszpańskim oryginałem, stawką jest tu poszukiwanie miłości oraz akceptacji. Realizatorzy reżyseria i adaptacja Jakub Rosz...

21.09 / czwartek / 22:30 Grzegorz Tarwid granie obiektowe, pianino HASHTAG ENSEMBLE Lilianna Krych dyrygentka Dominik Strycharski live electronics Igor Szymański projekcja dźwięku In-Stealing-Out Iannis Xenakis Six Chansons (1951) na fortepian I. Ça sent le musc... II. J’avais un amour autrefois... III. Une perdrix escendait de la montagne... IV. Trois moines crétois... V. Aujourd’hui le ciel est noir... VI. Soustra, danse Grzegorz Tarwid improwizacja David Lang cheating, lying, stealing (1993, rew. 1995) na klarnet basowy, wiolonczelę, fortepian i dwa antyfonalne bębny hamulcowe Dominik Strycharski live deconstruction, set solo Partnerem wydarzeń jest Pardon, To Tu Photo Grzegorz Mart

  The Frame for Electronic Recorder, Beats and String Orchestra   Utwór The Frame napisany jest dla orkiestry smyczkowej Aukso, oraz mnie samego, grającego na fletach blokowych, z bardzo obfitą elektroniką. The Frame odnosi się wprost do muzycznych ram i kontekstów, które wpływają na nasz bardzo różny odbiór muzyki. Kompozycja jest próbą wyjścia z tych właśnie ram, kolejną próbą stworzenia ekstatycznej i kompletnej wypowiedzi, wychodząc ze skrajnego eklektyzmu i bardzo od siebie odległych inspiracji. W wymiarze stricte dźwiękowym to kompozycja składająca z następujących po sobie bloków dźwiękowych, skontrastowanych stylistycznie i ekspresyjnie, pokazujących również nasze instrumenty w bardzo różnych ujęciach. Flet i orkiestra raz sobie przeciwstawione, innym razem zaś całkowicie zgodne, zaistnieją w ekspresyjnych skrajnościach i nieraz zaskakującej dynamice. Utwór będzie również zakładał fragmenty ad libitum zarówno dla solisty jak i dla całej orkiestry. Utwór składa...

Trailer:

Mickiewiczowska  Reduta Ordona  utrwaliła w narodowej świadomości jeden z największych mitów romantycznych: legendę polskiego dowódcy, który w swoim bohaterstwie posunął się tak daleko, że z własnej woli oddał życie za ojczyznę, wysadzając się w powietrze wraz z amunicją, aby nie wpadła w ręce wroga. Gdy po latach okazało się, że Ordon przeżył, to już sam ten fakt spotkał się z ogromnym rozczarowaniem: został obalony mit bohatera-męczennika o cechach mesjańskich, głęboko zakorzeniony w naszej rodzimej tradycji patriotycznej. Dwa stulecia później przenosimy się do pewnego domu, gdzie: Przez to okno na miasto popatrzeć można Po prawej blok Po lewej blok Przed blokiem blok Za blokiem blok… W domu wieś Mieszka tu pewna rodzina: babcia, mama, tata, ich młodszy syn i jego ciężarna dziewczyna. Zastajemy domowników w euforycznym momencie oczekiwania na przyjazd starszego syna, który po trzech latach ma powrócić do kraju z mitycznej Anglii, przedstawić swoją narzeczoną...

Żywot i śmierć pana Hersha Libkina z Sacramento w stanie Kalifornia Ishbel Szatrawska Łukasz Kos Reżyseria Paweł Walicki Scenografia Barbara Sikorska-Bouffał Kostiumy Dominik Strycharski Muzyka Kamil Wallace Wideo Damian Pawella Reżyseria świateł Jarosław Staniek i Katarzyna Zielonka Choreografia Klaudia Sobura Asystentka reżysera Kamil Wallace, Justyna Maluty Operatorzy kamer Paweł Sablik, Luiza Buras-Sokół Współpraca dramaturgiczna OBSADA: Anna Antoniewicz Mildred Bobek, aktorka Wiktoria Grabowska Hannah, ich córka Ewelina Gronowska Lois, ich córka Joanna Kasperek Gladys Steinberg, aktorka, Übermatka, duch zmarłej matki Hersha Beata Pszeniczna Ida, siostra Dawida, Übermatka, duch zmarłej matki Hersha Dominika Walo (gościnnie) Lauren Bacall, przewodniczka w muzeum Zuzanna Wierzbińska Ruth, jego żona Beata Wojciechowska Übermatka, duch zmarłej matki Hersha Janusz Głogowski John Pain, gwiazdor znany z westernów Kuba Golla Dawid Goldfarb Edward Janaszek Frank Stern, aktor, Übermatka, duc...