Doministry | Dominik Strycharski

Opowieść o miłości, pożądaniu, ludzkich namiętnościach. W pewnym lokalu poznajemy bohaterów, którzy, tak jak niejednokrotnie my sami, tkwią w poczuciu pustki, zwątpienia, tęsknoty za prawdziwym „życiem”.  Czy odnajdą swoje szczęście? Miłość? Czy pomimo porażki los jeszcze uśmiechnie się do nich? A może nic nie jest tak oczywiste, jak się wydaje? Sztuka inspirowana klimatem świata filmowego Pedra Almodovara pełna przejmujących piosenek o uczuciach, pragnieniach i miłości! Program spektaklu w wersji PDF. fot. Marta Dudzińska Spektakl grany jest na Scenie Kameralnej, znajdującej się na 3. piętrze Teatru. Wejście na widownię będzie możliwe około 5 minut przed planowaną godziną rozpoczęcia spektaklu. Ze względu na układ widowni obsługa wskaże odpowiednią drogę do rzędów. Osoby spóźnione nie będą wpuszczane na widownię. Reżyseria Alina Moś Scenografia/ kostiumy Natalia Kołodziej Choreografia/ruch sceniczny Katarzyna Baran Muzyka Dominik Strycharski Światło Tomasz Świątkowski Konsultacje ...

Reżyseria i scenografia Małgorzata Szydłowska Scenariusz Elżbieta Łapczyńska Muzyka Dominik Strycharski Multimedia Dawid Kozłowski Inspicjent Adrian Kolos Występują Kurczab / Biały Kruk: Jerzy Światłoń; Basia: Barbara Jonak; Zosia: Agnieszka Fliśnik; Wacek: Tomasz Augustynowicz; Kazek: Dominik Stroka; Olek: Tomasz Talerzak; Giga: Hanna Bieluszko; Długi: Dominik Stycharski; Socjolożka: Jakub Kusy (z offu); Sekretarz: Bartosz Szydłowski Chór Murów Iwona Karcz-Wojnarowska, Mariacristina Mallardo, Paulina Strzoda, Mateusz Dzida, Maksymilian Król, Jakub Kusy Scenariusz spektaklu powstał na podstawie książki „Nurt. Opowieść o pewnym teatrze” Jana Kurczaba. Dziękujemy córkom Jana Kurczaba: Aleksandrze Kurczab-Pomianowskiej i Krystynie Kurczab-Redlich, za udostępnienie nam archiwalnych fotografii, dokumentów, a także okularów i fajki Jana Kurczaba, z których możemy korzystać podczas spektaklu oraz promocji projektu. Nurt jest opowieścią o pierwszym nowohuckim Teatrze Nurt, założonym w 1952 rok...

Czy naprawdę jesteśmy kowalami własnego losu? A może kieruje nami niewidzialna siła, która daje nam do ręki gotowe scenariusze? A jeśli tak, to czy mamy jakiekolwiek szanse, żeby wyrwać się z jej sideł? Spektakl „Czerwone i czarne” jest adaptacją XIX-wiecznej powieści Stendhala, która znalazła się w Indeksie Ksiąg Zakazanych i jest uznawana za arcydzieło światowej literatury. Jej bohaterem jest Julian Sorel, syn ubogiego cieśli z niewielkiego miasteczka Verrières, marzący o awansie społecznym. Jako 19-latek wstępuje do seminarium, odtąd jego losy przypominają grę w ruletkę, w której kołem kręci kościelna i świecka władza. To, co wydaje się błogosławieństwem, za chwilę staje się jego przekleństwem. Jednego dnia jest kochany i pożądany, a następnego – ci sami ludzie – skazują go na szafot. Kim tak naprawdę był Julian Sorel? Komu zależało na tym, żeby go zabić? Kto na tym zyskał? Recenzje Ogląda się ten spektakl jak thriller. Znakomitą zwartą adaptację przygotował Krzysztof Szekalski, ale...

Program Olga Hans me-mo-traces na kwartet smyczkowy Marcel Chyrzyński Mindscape No. 1 na kwartet smyczkowy Aleksandra Gryka Q na kwartet smyczkowy Joanna Woźny Echi dell’Informe na kwartet smyczkowy Hubert Gabriel Żmudzki No Quarter na kwartet smyczkowy Monika Szpyrka Conchoidal na elektryczny kwartet smyczkowy i elektronikę Ewa Trębacz Nostalgia na dwa kwartety smyczkowe i media elektroniczne: 1. Blue Rust 2. Iron Orchids Dominik Strycharski We Have a Problem na oktet smyczkowy, elektronikę oraz video Dwa kwartety i dwa różne brzmienia: akustyczne i elektroniczne. Co wyniknie z tego zestawienia i jaki efekt przyniesie splot tradycji z nowoczesnością? To będzie wieczór eksperymentów i dźwiękowych poszukiwań. W satyrycznym We Have a Problem Dominika Strycharskiego dwa kwartety spotkają się w asynchronicznym dialogu połączonym z obrazem i elektronicznym bitem. Ewa Trębacz przywoła nastrój filmów braci Quay i opowiadań Brunona Schulza. Algorytmicznie przetworzone dźwięki jej Nostalgii usy...

Autorka: Dorota Masłowska Adaptacja i reżyseria: Paweł Świątek Cast: Karolina Kazoń - Malaya, Beti, Chór II Marta Konarska - Gospodyni, Recepcjonistka, Chór III, Gość II Wanda Skorny - Zoldana Natalia Strzelecka - Karolina, Chór IV, Gość III Katarzyna Zawiślak-Dolny - Marzycielka, Chór I, Gość I Marcin Sianko - Reżyser, On, Kierowca Rafał Szumera - Ksenofob, Recepcjonista, Barry Scenografia, kostiumy, reżyseria światła: Marcin Chlanda Muzyka: Dominik Strycharski Asystentka scenografa: Natalia Zabdyr-Jamróz Video: Marcin Chlanda, Michał Sułkowski, Bartłomiej Domagała MORE INFO HERE 

 „Skowyt” Allena Ginsbera, to najdonioślejszy głos protestu amerykańskiej kontrkultury. Wydany w 1956 roku, do dzisiaj obnaża pragnienia i zaślepienia tzw. społeczeństwa konsumpcyjnego, zderzając je z często nieuświadamianą siłą sztuki. Nade wszystko to opowieść o outsiderach. Poemat, który zwiastował i zwiastuję zmianę. Odnajduje to dzisiaj w tekście Ginsberga, mającego w Polsce zwolenników i fanów, również Kamil Białaszek (znany jako raper Koza), w realizowanym w Teatrze Żydowskim dyplomie reżyserskim.  „Stopień medialnego bełkotu, dezinformacji i manipulacji stosowanej przez polityków -miliarderów doprowadziłby dzisiaj Ginsberga do szału, tak jak doprowadzały go do szału koncept wojny w Wietnamie i polityka narkotykowa CIA. Poeta wielokrotnie dowodził, że amerykańskie służby specjalne odpowiedzialne są za dystrybucję narkotyków na szeroką skalę w krajach trzeciego świata” – tłumaczy aktualność „Skowytu” reżyser Kamil Białaszek, dodając, że jego scenariusz: - „Jest próbą poł...