Doministry | Dominik Strycharski

„Latarnik” Henryka Sienkiewicza nie jest wyłącznie historią zmęczonego życiem staruszka, który po latach emigracji znajduje pracę w latarni morskiej i wraca pamięcią do tułaczki po całym świecie oraz młodości w ukochanej Polsce. To opowieść o samotności, tęsknocie i miłości, ale też o tęsknocie za samotnością i tęsknocie za miłością. Adaptacja noweli „Latarnik” powstała z dużym szacunkiem do Henryka Sienkiewicza i stworzonych przez niego postaci, acz rozwija niektóre wątki, o których autor zaledwie napomyka. Wyzwaniem – tak adaptacyjnym , jak i inscenizacyjnym – było niewątpliwie udramatyzowanie historii, której bohater spędza tak dużo czasu w samotności. Okazuje się jednak, że sam Sienkiewicz podsuwa rozwiązania, stawiając na drodze latarnika Skawińskiego osoby i zwierzęta, które na scenie stają się adresatami jego wspomnień. Spektakl „Latarnik” jest jak jeden z marynistycznych obrazów, który pozwala odbiorcy usłyszeć szum fal i poczuć powiew bryzy na twarzy. Ogromna w tym zasługa sce

  9.03.2024, godz. 18.00 Instalacja multimedialna “ Syndrom Zachodzącego Słońca” „Jasne, demencja to paskudna diagnoza, ale tak jak wszystko w naszym życiu ma swój początek, środek i koniec. Kto wie, w jakim punkcie swojej podróży z demencją teraz jesteś?” Wendy Mitschell   Instalacja jest artystycznym zapisem spotkania trójki artystów Jana Domicza, Justyny Sobczyk, Dominika Strycharskiego z pacjentami_tkami Ośrodka Alheimerowskiego* w Ścinawie, z wykorzystaniem fragmentów książki  Co chciałabym, żeby ludzie wiedzieli o demencji  Wendy Mitchell (czyta: Krystyna Nowacka) z muzyką na żywo Dominika Strycharskiego. W dniach 19- 21. stycznia 2024 trójka artystów przeprowadziła warsztaty performatywno-muzyczne, które zostały zarejestrowane w postaci nagrań audio, video i stały się bazą do stworzenia performansu. Proste działania ruchowe i dźwiękowe, krok po kroku doprowadziły do odkrycia ukrytej w ciele tęsknoty za szumem fal, dotykiem wiatru i zapachem wakacji nad morzem. *pełna nazwa: Ośro

Andrzej Korzyński należy moim zdaniem do najbardziej wszechstronnych a zarazem intrygujących polskich kompozytorów. Jego twórczość obejmuje piosenki, muzykę filmową oraz elektroniczną i eksperymentalną. Fascynującą cechą tego twórcy jest właśnie wszechstronność i nieskrępowana wyobraźnia, pozwalająca mu poruszać się w dowolnej estetyce. Te cechy wybitnego twórcy, którym bez wątpienia był Korzyński, jego absolutna pasja do muzyki i brzmienia, plus moje przekonanie, iż jest to kompozytor niewystarczająco doceniony, spowodowały, że postanowiłem wraz z moimi muzycznymi partnerkami i partnerami oddać mu specyficzny hołd. Przepuścić jego twórczość przez nasze, bardzo współczesne odczuwanie jego muzyki, i pokazać, w jak fantastycznym świecie się poruszał. Wymyślając ten projekt, od początku wiedziałem, że nie będziemy w stanie opowiedzieć o całej jego twórczości. Jego muzyka jest triggerem dla naszych pomysłów i interpretacji, to moim zdaniem najlepszy sposób dialog z muzyką Korzyńskiego.