Doministry | Dominik Strycharski

Opublikowana w 1897 roku powieść „Dracula” irlandzkiego pisarza Brama Stokera powstała z poczucia dotkliwego, choć nieokreślonego lęku, towarzyszącego schyłkowi XIX wieku. Wiktoriański dobrobyt, długotrwały okres pokoju i  wyrafinowane wychowanie potęgi imperialnej państwa brytyjskiego nie mogły trwać wiecznie. Oblicze świata odmieniała rewolucja przemysłowa, przynosząca trwałe i niepokojące zmiany w społeczeństwie. Powieść wstrząsnęła czytelnikami, natychmiast stając się sensacją. Opowieść o upiornym hrabi zamieszkującym rumuńskie pustkowia do dziś uchodzi za klasykę gatunku grozy, słusznie zaliczaną w poczet stu najwybitniejszych powieści wszech czasów. Ujęta w formę listów, wycinków prasowych i fragmentów dzienników, porusza autentyzmem oraz złożonością i różnorodnością zawartych w niej uczuć i emocji. „Dekadenckie poczucie lęku rymuje się ze współczesnym poczuciem strachu przed nadejściem ze wschodu nieznanego i wyobrażonego. Nie wiemy dokładnie, czego się boimy, na naszych lęk...

„Latarnik” Henryka Sienkiewicza nie jest wyłącznie historią zmęczonego życiem staruszka, który po latach emigracji znajduje pracę w latarni morskiej i wraca pamięcią do tułaczki po całym świecie oraz młodości w ukochanej Polsce. To opowieść o samotności, tęsknocie i miłości, ale też o tęsknocie za samotnością i tęsknocie za miłością. Adaptacja noweli „Latarnik” powstała z dużym szacunkiem do Henryka Sienkiewicza i stworzonych przez niego postaci, acz rozwija niektóre wątki, o których autor zaledwie napomyka. Wyzwaniem – tak adaptacyjnym , jak i inscenizacyjnym – było niewątpliwie udramatyzowanie historii, której bohater spędza tak dużo czasu w samotności. Okazuje się jednak, że sam Sienkiewicz podsuwa rozwiązania, stawiając na drodze latarnika Skawińskiego osoby i zwierzęta, które na scenie stają się adresatami jego wspomnień. Spektakl „Latarnik” jest jak jeden z marynistycznych obrazów, który pozwala odbiorcy usłyszeć szum fal i poczuć powiew bryzy na twarzy. Ogromna w tym zasługa sce...

12.01 2023 Obsada aktorska: Władca: Paweł Zaufal Superbia: Weronika Nagawiecka/Anna Szymczak Avaritia: Tymoteusz Kurzyński/Kacper Kotras Invidia: Barbara Stojek Acedia: Michał Swiderski/Oskar Bielat Luxuria: Joanna Dłużniewska Gula: Julia Foks Ira: Maria Pilch Służąca: Daria Dudek Dramaturgia i Reżyseria: Grzegorz Piasecki Scenografia: Tymoteusz Kurzyński Choreografia: Katarzyna Kleszcz Konsultacje choreograficzne: Marta Ziółek Muzyka: Dominik Strycharski Kostiumy: Dominik Żyża Asystent reżysera: Filip Węgrzyn Inspicjentka: Julia Wojewoda

Reżyseria, pomysł, scenariusz: Wojtek Ziemilski Współpraca reżyserska, choreografia: Maria Stokłosa Scenografia, kostiumy, współpraca koncepcyjna: Wojtek Pustoła Kostiumy: Olga Turczak Muzyka: Dominik Strycharski Animacja: Anita Kwiatkowska-Naqvi Współpraca dramaturgiczna: Jędrek Ziemilski, Justyna Czarnota, Sodja Lotker Reżyseria światła: Wojtek Ziemilski, Damian Pawella Występują: Katarzyna Brzozowska, Elżbieta Pejko, Anna Przygoda, Jacek Poniński, Krzysztof Prygiel, Maciej Owczarzak, Błażej Twarowski (gościnnie) oraz w animacji – Jędrek i Wojtek Ziemilscy (gościnnie) Inspicjent: Jacek Poniński Podziękowania: Sean Palmer + VocalSP Studio, Paweł Ziemilski, Podziękowania za wsparcie dla mokotowskiej lodziarni  Jednorożec Lody Tradycyjne. Nie mlaszcz Nie mów z pełnymi ustami Siedź prosto Nie jedz czekolady przed obiadem! Wyłącz ten serial Wyłącz komórkę Nie graj tyle Umyj ręce Nie rób min! Umyj ręce Co wolno, a czego nie powinno się robić? Czy można wygłupiać się cały dzień, jedząc ...

  The Frame for Electronic Recorder, Beats and String Orchestra   Utwór The Frame napisany jest dla orkiestry smyczkowej Aukso, oraz mnie samego, grającego na fletach blokowych, z bardzo obfitą elektroniką. The Frame odnosi się wprost do muzycznych ram i kontekstów, które wpływają na nasz bardzo różny odbiór muzyki. Kompozycja jest próbą wyjścia z tych właśnie ram, kolejną próbą stworzenia ekstatycznej i kompletnej wypowiedzi, wychodząc ze skrajnego eklektyzmu i bardzo od siebie odległych inspiracji. W wymiarze stricte dźwiękowym to kompozycja składająca z następujących po sobie bloków dźwiękowych, skontrastowanych stylistycznie i ekspresyjnie, pokazujących również nasze instrumenty w bardzo różnych ujęciach. Flet i orkiestra raz sobie przeciwstawione, innym razem zaś całkowicie zgodne, zaistnieją w ekspresyjnych skrajnościach i nieraz zaskakującej dynamice. Utwór będzie również zakładał fragmenty ad libitum zarówno dla solisty jak i dla całej orkiestry. Utwór składa...

Trailer:

Wydanie „Przedwiośnia” w 1924 roku wywołało burzę różnorodnych komentarzy. Pisarza oskarżano o promowanie bolszewizmu i pornografię. Na kolejne dekady książka stała się dla pokoleń punktem odniesienia powracającym w wielu dyskusjach. Szczególnie po 1989 roku wielokroć powracało marzenie dotyczące nowego „Przedwiośnia”. Po prawie stu latach wracamy do tej powieści ze ścisłego kanonu polskiej literatury, by przyjrzeć się postawionym przez Żeromskiego pytaniom o sprawiedliwość społeczną, o Polskę obywatelską, a przede wszystkim o marzenia dotyczące nowej, lepszej rzeczywistości. Robimy to ze świadomością, że burzliwe losy Cezarego Baryki nie mogą odzwierciedlać drogi czy wyzwań współczesnych młodych aktywistów, ale mogą stać się dla nas wstępem do dyskusji o wciąż trwających pęknięciach w polskim społeczeństwie, wojnie polsko-polskiej i ogromnym rozczarowaniu kształtem obecnej rzeczywistości, na którym żeruje prawicowy populizm. Proponujemy widzom rodzaj nowej, krytycznej lektury, do któr...

VALESKA VALESKA VALESKA VALESKA Koncept, reżyseria, choreografia: Dominika Knapik Asystent choreografki: Dominik Więcek Kreacja i performans: Daniela Komędera , Dominika Wiak , Dominik Więcek, Monika Witkowska Scenariusz i dramaturgia: Patrycja Kowańska Reżyseria światła, video: Wolfgang Macher Muzyka: Doministry Dominik Strycharski Kostiumy: Dominik Więcek Kierowniczka produkcji: Alicja Berejowska (Perform for Change) Produkcja: Fundacja Performa Partnerzy: Centrum Kultury w Lublinie, Lubelski Teatr Tańca, Teatr Łaźnia Nowa, Dom Utopii - Międzynarodowe Centrum Empatii, Instytut Grotowskiego Premiera spektaklu dofinansowana jest przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca w ramach programu własnego Zamówienia choreograficzne 2022, finansowane ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Premiera spektaklu zrealizowana dzięki wsparciu prywatnego sponsora - Dominiki Knapik. Szczególne podziękowania dla Krakowskie Centrum Choreograficzne, Stowarzyszenia Edukacji Krytyczne...

Crew: Dominik Strycharski - vocal, blockflutes, video edit Grzegorz Tarwid - piano, synth Paweł Szpura​ - drums Martyna Byczkowska - video recording Programme: 0:00  Ultra 05:29 I hate 09:23 Poland 12:49 Scenes 21:32 Atom heart

By Kamil Budrewicz