Doministry | Dominik Strycharski

OBSADA Marta Alaborska Eliza Borowska Hanna Skarga Jakub Kordas Dominik Łoś Maksymilian Rogacki TWÓRCY Autor: Kornel Makuszyński, Marian Walentynowicz Adaptacja: Maksymilian Rogacki Reżyseria: Maksymilian Rogacki Scenografia i kostiumy: Diana Marszałek Światło: Paweł Śmiałek Muzyka: Dominik Strycharski Efekty pirotechniczne: Tomasz Pałasz Inspicjent/Asystent reżysera: Mateusz Karoń Sufler: Małgorzata Ziemak Producent wykonawczy: Magda Raczyńska Photo Karolina Jóźwiak

W mitologiach różnych kręgów kulturowych odnaleźć można wyobrażenie rajskiego ogrodu - pierwotnej, osadzonej w dziewiczej przyrodzie wspólnoty wszystkich istot, w ramach której komunikacja między ludźmi a zwierzętami odbywa się poza językiem. Żyjemy dziś w warunkach radykalnego odwrócenia tego wyobrażenia. Rajski ogród został dawno wykarczowany. Spłonął. Zatonął. Zwierzęta masowo wyginęły. Rośliny wyschły. Może właśnie dlatego coraz silniej odzywa się w nas tęsknota za tamtym, utopijnym stanem. Mit znów pulsuje ożywczym potencjałem innych możliwości istnienia. Spróbujmy je sobie wyobrazić. Przetestować inną opowieść o człowieku - zwierzęciu ludzkim, które w międzygatunkowej wspólnocie koegzystuje ze zwierzętami spoza gatunku ludzkiego.  Ta opowieść wymaga jednak przemyślenia własnej kondycji - zamilknięcia, ustąpienia miejsca, znalezienia nowych możliwości i form współbycia. Jest opowieścią rozpiętą między arką - poszukiwaniami możliwości międzygatunkowego przymierza, a ego - zmierzeni

Wydanie „Przedwiośnia” w 1924 roku wywołało burzę różnorodnych komentarzy. Pisarza oskarżano o promowanie bolszewizmu i pornografię. Na kolejne dekady książka stała się dla pokoleń punktem odniesienia powracającym w wielu dyskusjach. Szczególnie po 1989 roku wielokroć powracało marzenie dotyczące nowego „Przedwiośnia”. Po prawie stu latach wracamy do tej powieści ze ścisłego kanonu polskiej literatury, by przyjrzeć się postawionym przez Żeromskiego pytaniom o sprawiedliwość społeczną, o Polskę obywatelską, a przede wszystkim o marzenia dotyczące nowej, lepszej rzeczywistości. Robimy to ze świadomością, że burzliwe losy Cezarego Baryki nie mogą odzwierciedlać drogi czy wyzwań współczesnych młodych aktywistów, ale mogą stać się dla nas wstępem do dyskusji o wciąż trwających pęknięciach w polskim społeczeństwie, wojnie polsko-polskiej i ogromnym rozczarowaniu kształtem obecnej rzeczywistości, na którym żeruje prawicowy populizm. Proponujemy widzom rodzaj nowej, krytycznej lektury, do któr