Sienkiewicz kochany i Sienkiewicz wyklęty. Tyle razy już zabijany, pozornie martwy, a przecież wciąż żywy. Największy – obok Jana Matejki – architekt naszej narodowej wyobraźni. Twórca najchętniej śledzonych polskich seriali XIX wieku. Kolejne, wychodzące na łamach gazet rozdziały-odcinki imponowały wizją i rozmachem jak „Gra o tron”, emocjonowały jak swego czasu „Niewolnica Isaura”, bawiły i przerażały jak „The Walking Dead” i na zawsze ustawiły nam perspektywę patrzenia na wydarzenia historyczne z połowy XVII wieku (mniej ważne, czy zgodną z faktami). Twórca „Potopu”. Opowieści arcypolskiej, wdrukowanej w nasze serca i głowy, z pełnokrwistym, tak boleśnie nam bliskim głównym bohaterem. Opowieści pisanej – podobno – ku pokrzepieniu serc. Jakub Roszkowski, reżyser spektaklu i autor adaptacji, postanowił przyjrzeć się Sienkiewiczowskiej opowieści przez pryzmat tego, co zakopaliśmy na cmentarzu historii i pamięci. Postaci z naszej zbiorowej świadomości, takie jak Andrzej Kmicic, Michał
9.03.2024, godz. 18.00 Instalacja multimedialna “ Syndrom Zachodzącego Słońca” „Jasne, demencja to paskudna diagnoza, ale tak jak wszystko w naszym życiu ma swój początek, środek i koniec. Kto wie, w jakim punkcie swojej podróży z demencją teraz jesteś?” Wendy Mitschell Instalacja jest artystycznym zapisem spotkania trójki artystów Jana Domicza, Justyny Sobczyk, Dominika Strycharskiego z pacjentami_tkami Ośrodka Alheimerowskiego* w Ścinawie, z wykorzystaniem fragmentów książki Co chciałabym, żeby ludzie wiedzieli o demencji Wendy Mitchell (czyta: Krystyna Nowacka) z muzyką na żywo Dominika Strycharskiego. W dniach 19- 21. stycznia 2024 trójka artystów przeprowadziła warsztaty performatywno-muzyczne, które zostały zarejestrowane w postaci nagrań audio, video i stały się bazą do stworzenia performansu. Proste działania ruchowe i dźwiękowe, krok po kroku doprowadziły do odkrycia ukrytej w ciele tęsknoty za szumem fal, dotykiem wiatru i zapachem wakacji nad morzem. *pełna nazwa: Ośro