Pawlak Strycharski | Oko Nigdy Nie Śpi

-

To spotkanie dwóch improwizatorów, których łączy zamiłowanie do poszukiwania nowych form wyrazu, poszerzanie granic instrumentów na których grają. To połączenie granej na żywo współczesnej elektroniki z analogowym, ludzkim pierwiastkiem. Podstawowym założeniem podczas grania i komponowania muzyki jest wykorzystanie analogowych instrumentów – głosu i gitary jako bazy do przetworzeń i generowania elektronicznych struktur.


Koncert odbył się w ramach festiwalu Oko NIGDY Nie Śpi

 



Popular Posts

Akademia Pana Korzynskiego | Korzynski Ultimate

-
Image
Dominik Strycharski – śpiew, flety, elektronika Joanna Halszka Sokołowska – śpiew, elektronika Maja Laura Jaryczewska – śpiew, syntezator, fortepian Grzegorz Tarwid – syntezator, fortepian Igor Wiśniewski – gitara, elektronika Kamila Drabek – kontrabas, gitara basowa Jan Pieniążek – perkusja, Instr. perkusyjne Andrzej Korzyński należy moim zdaniem do najbardziej wszechstronnych a zarazem intrygujących polskich kompozytorów. Jego twórczość obejmuje piosenki, muzykę filmową oraz elektroniczną i eksperymentalną. Fascynującą cechą tego twórcy jest właśnie wszechstronność i nieskrępowana wyobraźnia, pozwalająca mu poruszać się w dowolnej estetyce. Te cechy wybitnego twórcy, którym bez wątpienia był Korzyński, jego absolutna pasja do muzyki i brzmienia, plus moje przekonanie, iż jest to kompozytor niewystarczająco doceniony, spowodowały, że postanowiłem wraz z moimi muzycznymi partnerkami i partnerami oddać mu specyficzny hołd. Przepuścić jego twórczość przez nasze odczuwanie jego muzyki, i
Read more

For Jacek

-
Image
J acek Szymkiewicz 1974 - 2022 Znaliśmy się Budyniem ponad 20 lat. Poznaliśmy się jeszcze na Śląsku, kiedy chłopaki mieszkali w tej okolicy. Zawsze się trochę obwąchiwaliśmy, bo byliśmy z innej gliny. Spotykaliśmy się zawsze na szlaku, nigdy intencjonalnie. Graliśmy razem kilka lat w All Stars Dancing Band Michała Zadary, gdzie z lubością udawałem perkusistę, a Jacek czasem saksofonistę. Przeważnie jednak był tam świetnym basistą. Odszedłem też trochę z jego powodu, bo obok wielkiej sympatii, zawsze się czuliśmy ze sobą jak dwa psy zamknięte na siłę w tej samej klatce. Po prostu, życie w swoich kolorach. Prawdziwe, namacalne. Bo jedno jest pewne - nie ściemniał. A potem było PPA 2022 i super koncert Jego bandu, i fajna rozmowa. A chwilę później go już nie było. Z szacunku, bo był wybitny. To takie małe requiem, ta jego piosenka doskonale oddaje wszystko, o czym śpiewał. A był jedną z kilku osób, które mnie totalnie przekonywały po polsku. A równocześnie komponował fantastyczne utwory.
Read more