My new Flauto Dolphy record is here

-


So here it is. I am very happy to announce that it's finally released.
Probably the first solo recorder jazz record ever made. But maybe it relates to the whole flutes family as well?
It's full of Dolphy and some more...
It's released by Fundacja Sluchaj. Recorded live in Pardon To Tu (the first, legendary location).
Recorded by Rafal Drewniany.
THE LINK HERE
Reviews and links:
HERE
HERE
HERE

Listen to some of it here:



I was really ready and willing to record a solo album. First of all, I wanted the recorder to burst with all the richness of its sound - unleashed, open, complete, and full. I am a fan of the fullest possible communion with the raw, uncensored world of a single instrument - a situation, in which the musician and the instrument find themselves as though put under the magnifying glass.
The situation I placed myself in is fascinating, as the solo recorder is not new to classical music. There are tons of records of the solo recorder with baroque and contemporary music. Every maestro I know has recorded an album like that, and some of them even more than one. Thus, my actions fit in well with the vast world of recorders. At the same time, however, there has not been a jazz or improvised solo album with those instruments. And that is the point - I found this specific pioneerism particularly attractive.
The very first idea that came to my mind was, obviously, to record an album with my own music only. Soon enough I abandoned this idea having realized that a wider context, some clash, would work better. Even more importantly, it should be emphasized that the place of this instrument is here, amongst others. Alone, but simultaneously surrounded by a full orchestra of references and contexts.
Therefore, it was my intention to turn to an artist who combines the two fascinations - different varieties of jazz and classical music. Why Dolphy? Because of his most twisted themes. Because of the vividness and his love for tradition. Because of swing and atonality. His flute. His great, non-jazz, structuralized intervals. Intervals that are dissonant and used in a really smart fashion. The experiment. The frenzied expression. The madness and tenderness. All the controversy. He is both worshiped and rejected. The recorder simply craves fresh blood and I am trying to provide it…
Dominik Strycharski

Popular Posts

Akademia Pana Korzynskiego | Korzynski Ultimate

-
Image
Dominik Strycharski – śpiew, flety, elektronika Joanna Halszka Sokołowska – śpiew, elektronika Maja Laura Jaryczewska – śpiew, syntezator, fortepian Grzegorz Tarwid – syntezator, fortepian Igor Wiśniewski – gitara, elektronika Kamila Drabek – kontrabas, gitara basowa Jan Pieniążek – perkusja, Instr. perkusyjne Andrzej Korzyński należy moim zdaniem do najbardziej wszechstronnych a zarazem intrygujących polskich kompozytorów. Jego twórczość obejmuje piosenki, muzykę filmową oraz elektroniczną i eksperymentalną. Fascynującą cechą tego twórcy jest właśnie wszechstronność i nieskrępowana wyobraźnia, pozwalająca mu poruszać się w dowolnej estetyce. Te cechy wybitnego twórcy, którym bez wątpienia był Korzyński, jego absolutna pasja do muzyki i brzmienia, plus moje przekonanie, iż jest to kompozytor niewystarczająco doceniony, spowodowały, że postanowiłem wraz z moimi muzycznymi partnerkami i partnerami oddać mu specyficzny hołd. Przepuścić jego twórczość przez nasze odczuwanie jego muzyki, i
Read more

For Jacek

-
Image
J acek Szymkiewicz 1974 - 2022 Znaliśmy się Budyniem ponad 20 lat. Poznaliśmy się jeszcze na Śląsku, kiedy chłopaki mieszkali w tej okolicy. Zawsze się trochę obwąchiwaliśmy, bo byliśmy z innej gliny. Spotykaliśmy się zawsze na szlaku, nigdy intencjonalnie. Graliśmy razem kilka lat w All Stars Dancing Band Michała Zadary, gdzie z lubością udawałem perkusistę, a Jacek czasem saksofonistę. Przeważnie jednak był tam świetnym basistą. Odszedłem też trochę z jego powodu, bo obok wielkiej sympatii, zawsze się czuliśmy ze sobą jak dwa psy zamknięte na siłę w tej samej klatce. Po prostu, życie w swoich kolorach. Prawdziwe, namacalne. Bo jedno jest pewne - nie ściemniał. A potem było PPA 2022 i super koncert Jego bandu, i fajna rozmowa. A chwilę później go już nie było. Z szacunku, bo był wybitny. To takie małe requiem, ta jego piosenka doskonale oddaje wszystko, o czym śpiewał. A był jedną z kilku osób, które mnie totalnie przekonywały po polsku. A równocześnie komponował fantastyczne utwory.
Read more